Dom Bramny od samego początku istnienia cysterskiego opactwa służył jako wieża z bramą prowadzącą na jego teren – pośrodku jego otynkowanej elewacji widać wciąż ceglany łuk sklepienia nad zamurowanym dziś przejazdem. Biegły od niego mury, jeden w stronę dalszego narożnika zachodniej ściany Bazyliki, a drugi wzdłuż Wierzycy, w odstępie od ciągnących się równolegle zabudowań klasztornych. Środkowa (północna), najstarsza część budowli wzniesiona została w XV w. Dom Bramny przebudowano w latach 1619-1649, zwieńczając budynek renesansowymi szczytami. W 1847 r. rozbudowano go w kierunku wschodnim, a w 1910 r. – zachodnim. Część południowa obiektu to dawna stajnia powstała prawdopodobnie w połowie XIX w.